The ฟังสบายๆ เวลาทํางาน Diaries
The ฟังสบายๆ เวลาทํางาน Diaries
Blog Article
หากเคยเฝ้ามองคนที่คุณรัก (และรักคุณมาก) ในตอนเช้าของวันธรรมดา ขณะที่ใบหน้าและผิวหนังของเขาต้องแสงแดดอ่อนๆ คุณคงพอจะจินตนาการออกว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าคุณนั้นงดงามและเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นเพียงใด มันเป็นภาพของช่วงเวลาแห่งความสุข ที่คุณมักกอบโกยความรู้สึกตอนนั้นด้วยความเงียบ เพราะรู้ว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็นความทรงจำดีๆ ให้คุณได้คิดถึง คุณรู้ดีว่าโอกาสที่จะได้เฝ้ามองภาพแบบนี้อาจมีไม่มากนัก
กูจะเป็นดังอัศวินเสียงที่มันเห่าไม่ได้ยิน
บ้านแพง ก็เรียกเข้าไปหาเพื่อเจรจาให้หยุดกิจกรรม”
ของภูมิจิต สำเนียงดนตรีเข้มแข็งฟังแล้วไม่รู้สึกฟูมฟายกับความคิดถึงมากเกินไป เป็นอีกเพลงที่เล่าประเด็นความคิดถึงบ้านได้เข้าอกเข้าใจ เวลาคนเราเห็น หรือสัมผัสอะไรที่ให้ความรู้สึกเหมือนที่บ้าน ความรู้สึกคิดถึงก็ทำงานทันที
“ตอนนั้นในความคิดผมเป็นคนเสื้อแดง ประชาชนส่วนมากเลือกรัฐบาลทักษิณเนี่ยมันถูกทำลาย ผมก็เป็นคนที่เลือกทักษิณ ผมเป็นสมาชิกพรรคไทยรักไทยด้วยนะ ผมเข้าใจว่าถ้าไม่ยอมรับกติกาการเลือกตั้งมันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดว่าเราไม่ยอมเคารพกติกา สังคมเราจะอยู่กันยังไง เราจะยอมรับอะไร ในเมื่อคนส่วนมากเขาเลือกพรรคทักษิณ”
แต่ในขณะที่พวกเขาสำรวจความซับซ้อนของชีวิตยุคใหม่ ในไม่ช้าพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าสายสัมพันธ์ที่รวมพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันนั้นไม่ได้แข็งแกร่งเท่าที่ควรเสมอไป ตั้งแต่ความเข้าใจผิดทางวัฒนธรรมไปจนถึงอคติที่ฝังลึก พวกเขาต้องต่อสู้กับผลที่ตามมาของการกระทำและน้ำหนักของการเลือก แต่ละคนดิ้นรนเพื่อค้นหาจุดยืนของตนในโลกที่ดูเหมือนจะตั้งใจที่จะแยกพวกเขาออกจากกัน
ปลอบโยนความฝันที่มันอ่อนแรง ปลอบโยนความฝันที่มันอ่อนแรง
เนื้อเพลง คอร์ดกีต้าร์ คอร์ดอูคูเลเล่ แทปกีต้าร์ แทปเบส
เนื้อเพลง ห่างไกลเหลือเกิน - บอย โกสิยพงษ์
หลักเกณฑ์ช่วยเหลือคดีของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
มันเป็นเรื่องราวที่เปิดเผยโดยมีฉากหลังเป็นดินแดนรกร้างหลังหายนะ ซึ่งไม่รับประกันความอยู่รอด และทุกๆ วันคือการต่อสู้เพื่อชีวิต
นั้นจะเปลี่ยนแปลงหรือเป็นเหมือนเก่า
เรื่องนี้เล่าถึง แลนดอน คาร์เตอร์ (เชน เวสท์) เด็กหนุ่มหน้าตาดี ฝันอันไกลห่าง นิสัยมุทะลุ และไม่สนใจสิ่งอื่นใด นอกจากสถานภาพสมาชิก ของกลุ่มเด็กป็อปปูล่าประจำโรงเรียน แต่แล้ววันหนึ่ง ด้วยเกมส์รับน้องใหม่ที่สุดเสี่ยง ก็ทำให้เพื่อนคนหนึ่งของเขา กลายเป็นอัมพาต เขาเกือบโดนไล่ออกจากโรงเรียน แต่อาจารย์ใหญ่กลับปราณี เพียงแค่คาดโทษ และมอบหมายให้เขาทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ โดยเป็นครูอาสา รับสอนพิเศษเด็กประถมในช่วงสุดสัปดาห์ และร่วมเล่นละครกับชมรมการแสดง คาร์เตอร์รู้สึกแย่ เพราะกิจกรรมเหล่านี้ มีแต่พวกตัวประหลาดประจำโรงเรียนเท่านั้นที่สนใจทำ กระนั้นเขาก็มิอาจปฏิเสธมันได้
ในวันที่ปีกเสรีประชาธิปไตยถูกทุบตีด้วยมือตีนจากคณะทหารที่เข้ายึดอำนาจ บางคนหลบลี้หนีภัย บางคนสูญหายจากไปไม่มีวันหวนกลับ บางคนยืนหยัดสู้แต่ต้องแลกด้วยอิสรภาพที่ถูกจองจำนานนับปี โดยท้าทายเขายังอยู่ที่เดิมสั่งสมบ่มเพาะความคิดและบทเพลง สบโอกาสมองเห็นลู่ทางใหม่จากพรรคการเมืองที่จะมาคานอำนาจเก่า เขาตัดสินใจเข้าร่วมขบวนการ แต่ไม่นานพรรคการเมืองที่เป็นปรปักษ์กับชนชั้นนำก็ถูกยุบไปด้วยกลไกศาลรัฐธรรมนูญ